Sandra Şentürk Şiirleri - Şair Sandra Şe ...

Alıştım birkere şu mutluluğa
İçmişim kana kana ; düştüm sarhoşluğa
Meğer o güneş bir yalanmış
Ne şefkati ne de vefası varmış
Yağmuru bile sevdim o bilmiyor
Bugünde güneş battı

Íçimde çığlık çığlığa kelimeler...
Sevilmedin diye yüzüme çarpa çarpa...
Sana ördüğüm duvarlarin içinde kaldım ...
Bu nasıl bir mahkumluktur bilmem ki...
Sevmedin diyorsun belki de...
Sevmeyen insan en başında arkasını dönüp gitmez miydi ?

Madem babam gibi sevmeyecektin
Neden girdin hayatıma neden ?
Üzülme , bak ben hiç üzülmüyorum
Sen üzül yada ,beni kaybettiğine yan sonsuza kadar!
Ben sevgi masallariyla o kız çocuğunu uyutan riyakar birini kaybettim
Sevmek nedir bilmeyen ....

Ne gömdüm bir bilsen ....
Neler neler ! Canlı bir mezarlığa dönüyor insan doğruyu ararken...
Değer mi ? Elbette hayır ! İnsanin içine ukte kalanlar neler olabilir ki ? Sevip sevilip bir nedenden yollarını güzelce ayırdığın bir insan elbette ömrünün sonuna dek yâd edilmeye değerdi peki seni sevmeyen bir insanı kaybetmek gerçek bir kayıp mıdır? Elbette hayır! Seni seven birini kaybetmek gerçek bir kayıptır ama ömür boyunca ayrilmasak acaba sonumuz ne olurdu diye içinde ukte kalarak kalbin bir ömür pişmanlıkla sızlayacağı...

Bir geminin son seferini beklercesine bekledim belki de seni...
O iskelede ne umutlarim kayboldu ne sevinçlerim soldu her geçen saatlerde ..
İçinden sen çıkacaksın ve bana doğru geleceksin diye...
Belki sarılırsin diye hayal ettim de yüreğin ne zaman buzlaştı hiç haberim olmadı...
Sevgin ne zaman bitti ruhum duymazken...
En acısı ben seninle ilgili sıcacık hayaller kurarken ; sen son kalan emanet sevgini de avucuma bırakıp gittin ...

Haykırdım adını rüzgarlara ondan yadigâr kalan son öfkemi de ciğerimden söküp götürsünler diye
Sordum o hain dalgalara onu
Sevdi mi ? Onca yıl onca sabah onca gece geçirdik biz onunla diye ..
Hiç mi sabah güneşine açmadı gözünü?
Hiç mi gece hülyalara dalmadı gözleri ?
Ben onunla büyüdüm dedim.

Haykırdım adını rüzgarlara ondan yadigâr kalan son öfkemi de ciğerimden söküp götürsünler diye
Sordum o hain dalgalara onu
Sevdi mi ? Onca yıl onca sabah onca gece geçirdik biz onunla diye ..
Hiç mi sabah güneşine açmadı gözünü?
Hiç mi gece hülyalara dalmadı gözleri ?
Ben onunla büyüdüm dedim.

Paragraflarımın arasına sıkışmış bir şiirdin, başka bir hikâyeden kaçmış gelmiş, yorgundun, dokunmadım, sevmedim. Hep böyle gidecek zannettim, sevdirene kadar direndin, kaldın, sonrası kimsenin hatırlamak istemeyeceği gibiydi. Uzaktın, uzaklar da sevilirdi bir yerden sonra, bakışlarına türlü anlamlar yükleyip, konuşturuyordum, oysa benim durumum tereddütten öteye gidemezdi. Sonunda tüketip gideceğini biliyordum, yine boşluğun yeri gitmeli kelimelerle dolacaktı, konuşmayı öğrettiğim gözlerine sözlerin en ağırının yerleşeceğini bilmiyordum, kimseye değil aslında, kendi çaylaklığıma içleniyorum, ölen çiçeklerin tekrar canlandığına nasıl da inanabildim, saksıları mezarları olmuştu, bunu anlamıyorum. Geri alınamayacak beddualar diziliyor ayaklarına, tövbeye ihtiyaç olmayacak yeminleri sıralıyorum içime, kaybedecek neyim kaldı diye düşünüyorum, bulamıyorum.
( Alıntı)

Dünyamı başıma yikipta gittin
Sen artık bir ölüsün benim için
Uğruna büyüttüğüm gülleri sevemedin gitti
Sen artık bir elsin tanımıyorum seni....
Sevgimi verdim az buldun.
Gençliğim uğrunda tükendi yaranamadim

Sen benden sonra elbet birilerini yine seveceksin
Bana güvendiğin gibi yine güveneceksin
Aşka sevdaya yine inanacaksin
O ateş düşecek yüreğine ansızın...
Ama ardımdan da diyeceksin ki
" Onun bendeki yeri ayrıydı ".