Yüzünü görmeden,
Sesini duymadan,
Hayalimdeki çerçeveye oturttum seni,
Bir resim karesi gibi.
Aslında bir tuş kadar yakın,
Bir rüya kadar uzak,
Ulaşılmaz değil ama;
Tek istediği ulaşılmazı oynamak.
Görmeden görüşmek,
Duymadan konuşmak,
Dokunmadan sevişmek gibi,
Yavan bir şey aslında.
Öyle sırnaşık ki; dokunmaya gelmiyor,
Her şeyde söz sahibi, bir o kadar bilgili,
Her konuda ahkâm kesen şarlatan,
Bazen güldürecek, bazen duygulandıracak,
Bazen ağlatacak kadar da içten.
O ekran ki; mavi bulutların arkasındaki alem;
Uçsuz bucaksız, sonsuzluğun ta kendisi!
Teknolojinin efendisi.
01.04.2003
İbrahim BayraktarKayıt Tarihi : 26.4.2003 15:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!