Ey sevdiğim, seni sevmek,
Tanrı’nın insan kalbine bıraktığı en büyük yangını kendi içimde taşımak gibiydi.
Ve bu yangın, bir ülke yansa söndürülemezdi.
Senin adını duvarlara değil,
bu şehrin taşlarına kazıdım.
Senin gülüşün bir yetimin duası kadar sessiz ve bir devrimin ilk çığlığı kadar güçlüydü.
Ben seni severken, gökyüzüne mektuplar yazdım.
Şemsiye yapımcıları
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan
Devamını Oku
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta