Bir düşe tutundum ben bir gözünden,
sahici yalanlara bile kurşun geçirmezim
rüyana tutuştum ben
uzaktan saatleri sayan gözlerimle,
benden çok uzakta bir ışığa kandım
gönlümü bile bile vererek,
uslanmadan yine ve düşünmeden
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta