ıssız gecelerin amansız düşünce buhranlarımda
sırtımı yasladığım duvarın soğuğu titretiyordu dizlerimi
soğuğun verdiği sonsuz ızdırap dolu üşümelerim
sözcüklerimle birlikte buhar olup uçuşuyordu
kelimelerle anlatmaya doyamadığım özlem dolu sevdan
yüreğime işlemişti farkında olmadan
gelip geçen araçlardan süzülen ışık hüzmelerinden
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta