Sana dokunmayan zaman

Rüyâya dökülmüş sırma bir çehredir seninki,
Gözlerin gecede yakut bir hayâldir sanki.
Zamansız mevsimde açan narin bir zerdali,
Bakışın, kalbimde kıyamet yankısı belki.

Zülfün, karanlıkta saklı kehanet gibi akar,
Ay tutulur, yıldız sönse de nurun kalır.
Gamzen, kâinatın şiirini yarar,
Suskun gülüşünle her mısra sana dalar.

Tenin, sabah vakti ayazla ıslanmış ipek,
Sana bakan göz, aşkın özünü öğrenir.
Adın bir nehir gibi kalbime çizer hece,
Bir gül kadar sessiz, bir gül kadar derin iz.