Sana bir erguvan dalı veriyorum - 14 Şub ...

sizi ve şiirlerinizi seviyorum...nice sevgi günlerinde buluşmak dileklerimle.....tebrikler...teşekkürler.....

Seni seviyorum diyabilmek kolay değildir... Hissetmeyen söyleyemez... Çok güzel bir yazıydı, her zamanki kalemin güzüyle... Selam ve saygılar Sn. Çeştepe...

çok güzel bir buluşma ve verilen çok özel bir renk erguvan sizi kutluyorum usta, zeytin dallarının bir işe yaramadığı dünyamızda istanbulun gölgesini üzerine alıp elele yürümek ne güzel bir ayrıcalık
ve bunu bu duyguları bizlerle paylaşmanız ne kadar ince bir delikanlılık eyvallah.usta mutlu yarınlar dileklerimle.mustafa

Kutlarım sevgili kardeşim ve abim cevat bey şiirinizi ve kaleminizi. hayatınız neşe ve mutluluk dolsun. ilham perileriniz daima var olsun. sevgililer gününüz kutlu oolsun. her gününüz sevgililer günü olsun. selam ve sevgiler.

SEVGİ, PARA İLE ALINIP SATILAMAYAN
DEĞERLİ BİR HAZİNEDİR... NE MUTLU
SEVGİLİSİ OLUP DA SEVGİLİLER GÜNÜNÜ
KUTLUYANLARA....
NE DEMELİ BİLMEM?...
ÖMÜR BOYU SEVGİLİYİ BEKLEYİP TE
KAVUŞAMAYANLARA......
TEBRİKLER..........+10
SEVGİLER.........
İNCİ GERMENLİLER

Şairinin önünde tazim/le durup şiirini alkışlamak lazım...Yeter mi yetmez bu övgü bu şiire,
ve gelmiş geçmiş bütün hakkın rahmetine kavuşmuş şairleri anmak rahmetle anmak lazım, niçin bu gün? bu gün çünkü sayın Çeştepe bir vefa örneği ile geçmiş bir tarihten yüce bir şairin şiiriyle seslenmiştir hassas bir dokunuşla...Şiiriniz insanlık kadar ulvi, çiçekler kadar güzel, aşk kadar naif nasıl teşekkür etmeli size...İyiki varsınız ve bizim için şiirlerinden ilham alcağımız bir şair kişiliğinden örnek alacağımız değerli bir beyefendisiniz...
Gönülden kutluyorum, şiire ruh giydirerek bir sevgililer gününe böyle bir güzellik yazmak ancak size sizin kaleminize mahsus teşekkürler...

kocaman sevgi dolu yüreğinizi alkışlıyorum; bu miss gibi erguvan kokan şiirinizi kutluyorum
ne güzeldir seni seviyorum diyebilmek ve bu iki kelimeye layık olabilmek
saygılar hocam

Sana bir erguvan dalı veriyorum - 14 Şubat için

Bir İstanbul sabahında.

Saatime bilmem kaçıncı kez baktıktan sonra iki dirseğimi masanın kenarına dayayıp, parmaklarımı da birbirine kenetliyor ve ellerimi çenemin altına vererek geniş penceremden dışarıdaki daha geniş manzarayı seyre dalıyorum.
— Şimdi gelmek üzeredir.

Uzun bacalarındaki numaraları çoktan düşmüş Boğaziçi vapurları belli ki yol yorgunu. Zamanın ve boğaz sularının akış hızına inat, alabildiğine nazlı güzellikleriyle kendilerini yapay bir gölde yüzdürmek için suya indirmiş yaramaz bir çocuğun oyuncakları gibi. Öylece süzülerek akıp gidiyorlar. Ortaçağ gölgeli kagir ormanı içine saklanmış Galata kulesinin, Kız kulesine hiç dinmeyen hayran bakışlarını sanki hiç görmüyor ya da görmezden geliyorlar.
— Şimdi gelmek üzeredir.

Duruşumu bozmadan başımı hafifçe yana çevirdiğimde bir şehir için çizilebilecek belki en güzel siluetle, bir başka manzarayla karşılaşıyorum. Yahya Kemal’e ait bir tepeden Nazım Hikmet’in çınarlı-kubbeli limanını da işte bu manzarada izliyorum. Deseni martı kanatları ve çığlıklarından oluşan mavi bir tül perdenin arkasından. Ya “uzaklardan, sucuların hiç dinmeyen çıngırakları”. Sahi işte bir de onlar var perdenin deseninde, çok iyi duyuyorum.
— Şimdi gelmek üzeredir.

Ey İstanbul, binlerce yılın hiç yaşlanmayan aşk perisi. Sen, sislere bulanmış prens adalarından bir serenat gibi estikçe, lodos olup hala savuruyorsun saçlarını her çağın her yaşında binlerce, milyonlarca Jüliet’in. Kaldırım taşlarındaki bütün adım izlerine Romeo imzalı dünyalar boyu sevda şiirlerini yazdırarak. Ey İstanbul, biliyorsun ki eline su dökecek bir başka şehir daha yok yeryüzünde, rengi senin gibi erguvan pembesi olan.
— Şimdi gelmek üzeredir.

...

— Geldim canım, geciktim mi?

Ayağa kalkıyorum. Sarılıyoruz, sımsıkı. Dakikalar belki saatler boyu hiç kıpırdamadan, konuşmadan, öylece. Sonra ona, yüreğimden kopardığım bir erguvan dalı veriyorum dudağına küçük bir öpücük kondurarak ve kulağına “seni seviyorum canımın içi” diye fısıldayarak. Bu mevsimde taze açmış çiçekleri ile bir erguvan dalının bakışlarına yansıyan şaşkınlığına aldırmadan kol-kola dışarı çıkıyor ve yürümeye başlıyoruz. Üstümüze dünyanın bütün şehirlerinin, dağlarının, denizlerinin, ormanlarının, bozkırlarının ve mevsimlerinin gölgesini alarak.


Bir İstanbul akşamında.

* * *

Sevmek için yer ve zaman önemli değil ki. Sevebilmek ve sevdiğine, seni seviyorum diyebilmektir önemli ve güzel olan. Nerede ve ne zaman söylenirse söylensin. Yeter ki söylenebilsin. Her mevsim aşk’tır. Ve her mevsim erguvanlar açar sevdanın yürek dokulu yamaçlarında.

Cevat Çeştepe

Allah sevgilerimizi yüregimizde daim eylesin...Huzurlu sabahlar...

Degerli calismanizi Güldeste siir grubumda paylasmaktan onur duyuyorum...Tebrikler...

Çok güzel bir anlatımı bu vesile ile tüm insanların sevgililer gününü yürekden kutlar selam ve saygılar sunarım efendım

selami

Sevdanın kendine özgü bir zamanı,sevenlere değgin ayrıntıları bu harika yazının çerçevesini oluşturuyor.
14 Şubat Sevgililer Günü'nün anlamıyla koşutlanmış bu anlatıda ,yer yer diyaloglarla varsıllaştırılan söylemin,duygu örgüsüne başarıyla yedirildiğini görmekteyim.

Sayın ÇEŞTEPE'yi kutluyorum.