Sana Armağan Ettim Şiiri - Kasım Kobakçı

İhtiyaç var mıydı bilmem,
Şafağın her söküşünde,
Yokluğunun, her bir köşemi sarması,
Mukadderat mıydı?...
Sana anlatabilmeyi dilerdim,
Kalbimin taşıdığı, her bir sırrı,
Sana nakışlamak, ne güzel olurdu, bu kalpteki her vuruşu,
İçten gelen o mısraları...
Tek tek deşerdim...
Bu büyük hanenin, tüm eşiklerine,
Her kapısına, bir ses,
Her eşiğine, bir hece,
Tüm mekânı, seninle dokurdum,
Bu boş odaya, anlam katardın.
Seni, o eski avlunun taşlarına kazırdım,
Avare ozanlar, inlerdi...
Bu hissi, sende saklardım,
Uğruna, birkaç satır yazmanın, bir değeri olsaydı.
Ne var ki, bence oldukça boş bir çaba,
Yanılgı her bir sözcüğüm,
Çünkü ben, bütün benliğimi,
Sadece ve yalnızca,
Sana armağan ettim...