Zordan çıkmak, çıkabilmektir önemli olan
Bilmem ki, Yoksa daha da akdetmeli mi
Kafi gelmez belki bunca uğraş, bunca gayret
Elbette yolun başı, hiçbir şey belli değil
Yinede az çok gidilecek yol evladır
Bu yolun inişi var yokuşu var
Seninle, seni tanımam
Sensiz, beni bulmam lazım
Aklımdan geçenleri, söylemem lazım
Ama benim gitmem Gerek
Bahar Mevsiminde açan gülleri
Bütün göçmen kuşlar gitti
Bir tek ben kaldım Aşk mevsiminde
Buralar bir bana kaldı
Hem sensiz hem kedersiz
Ne sensiz buralar çekiliyor
Ne kedersiz aşklar bitiyor
Gönül gözü özgürse
Tutsak olmak ne yazar
Beden tutsak, dört duvar
Kalp sürgün, bulutlar üzgün
Bakışlar güzel, göz özgür
Ömür geçer, ser geçer
Bana razı gözlerin, affedici sözlerin
Derdime derman yüreğin, nefesim olursun benim
Aşk’ım’a şahit gözlerin, bozuldu bütün ezberim
Vapur iskelesinde beklerken, aldı götürdü gözlerin
Güzel Yüzlü Melek Çocuk
Hayat sana en acı oyununu oynadı
Seni ansızın aldı götürdü
Oysaki ne masum hayallerin vardı
Top oynamak uçurtma uçurmak
Ders çalışıp hayatta başarılı olmak
Ben Bilirim
Senin bu sessiz gidişini
Her akşam üstü bir hüzünlü veda
Gökyüzünde eşsiz bir güzelliğin
Gece sessizliğinde beklerim seni
Ay ışığında gizlediğin
Hani bizim sevdamız
Hani biz ağlamayacaktık
Hani biz sözcüklerde değil;
Şehrimizde yaşayacaktık.
Nerde bilinmezde mi karşılaşacaktık
Hep biz olacaktık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!