Bir çocuğun kalbiyim —
bekliyorum seni,
parkta,
rüzgârın ipleri çözdüğü bir salıncakta.
Biraz heyecan —
adını duyar gibi oluyorum rüzgârdan.
Biraz korku —
ya biri benden önce oturursa yanına?
Gözlerim salıncağın ucunda,
ellerim havada,
kalbim iki uçurum arasında.
Beklemek de bir salıncaktır bazen —
bir ucu umut, bir ucu korku.
Ve ben,
her seferinde seni düşünürken
biraz daha göğe savrulurum.
Kayıt Tarihi : 26.10.2025 20:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!