Goncayken sevilir gül,
açılınca koklanır.
Geçince hükmü baharın,
har olur bülbülün gözünde,
hatırı kalmaz dikenin.
Yutkunurken çıkan gözyaşı,
Şiirler yazmalıyım sana,
kimsenin okumadığı / duymadığı,
uykunun ölüme ikiz kardeş olduğu;
senin bu vakitte güzelim,
bir anne kalbi kadar yumuşak yastığında uyurken,
bana mı gelir hep böyle,
Aşk sarhoş edermiş; kim nereye sızmış?
Sevmeseydi Leyla’yı mecnun haksızmış.
Ateşiyle yanıp tutuşan gönülden,
Gösterin bana seven hangi kızmış?
Gözlerim ufukta, kalbim umutta,
Nasıl bilirdim yazmasaydım sana;
gözyaşının mürekkebi dağıttığını,
kara gözlerinde şefkat ararken ben,
sende avını vuran avcının gururu,
batarken değil, okun çıkarken acıttığını.
Tam demindeyken uykunun,
uyanıyorum, saat üç.
Ay bütün ihtişamıyla, ve
sözleşmiş bütün yıldızlar
hatırlatmak için seni bana.
Derin bir duygunun acısı,
Ne ki sevginin kıymeti?
Giden fark edilmez gençlik çağından.
Uçunca anlarsın kıymetini;
Baba ocağından.
Bir nasihatim var size; bakın,
Herşey olun şu dünyada,
Hırsız, katil, ama sakın;
Aşık olmayın.
Sevdiğim Sen, özlediğim sen,
Güzelim deme huriden, periden,
Kalp var, kalbin içinde;
Gözlerin maviymiş, yanağın pembe, neye yarar,
O kadarcık güzellik gülde de var.
Gökyüzünü siyaha boyamalıyım, akşamları da;
Toplamalıyım yıldızları, çiçekler de açmasın!
Kesmeliyim bütün ağaçları, çam'ları da,
Kederliyim.
Ağaçlar kurusun çiçekler solsun,
Sevginin adı kalmasın dünyada, üzülme;
Yaprağın salınışı, ayın beyazlığı,
Kalbinde ümidin olsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!