Şebnemin içindeki saklı çocuk, mahzun, kırık kalpli ve uysal…
Küçücük, yoklukla varlığının arasına sığan koskoca bir dünya çilesini içine sığdıran bir dayanma ve dirayet anıtı resmi gibi…
Varlığını, daima Saklı Ses’in ardına yapıştıran bir sadakat ve sevgi çokluğuyla avunan bir iç dünya…
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
