Şakıyan Şiiri - Enver Levent Batur

_ Bir gölgeye el açan
penceremin nişinden ağaçlara sarılmış
mor salkımlı visterya

gökyüzümde
her yana dağılmış uzak yıldızlar gibisin
ne kadar güzel kaymadasın yalnızlıklarımdan geceye

yüreğimde senin gibi ulaşılmayanın özleminde
ve arttıkça kıvam bulan acılar.

_ İncitmeden gururu
son okşayışlarla körelmiş yüreğimi delip geçiyor uçuşun
dağılmış saçları gibi mor salkımlı bir yıldıza visterya

özgür inatçılığı var
şu martının kanadında gök kubbenin
ve uzaklar çağırıyor umudu gündüzlerimden

ansızın geceler ağırlaşıyor ve ay parlıyor ıslak çayırlar üzerinde
bir ezginin uykusunu bölerek.

_ Durgun ve alevsiz bir ışıkla
kasvetliyim şimdi
onun kara yangını göz bebeklerinde

şiirlerimde şakıyan onun sesi
rüzgarda salınan mor salkımlı visterya.