Belki de artık hiç göremem .
Nerede benzerini görsem,
Kalbim yerinden fırlayacak ...
Irmak gibi coşacağım.
Belki de boynu bükük,
Çağımızın önemli hastalığı
Verdığı sözü yerine getirmemek
Aldığı borcu geri vermemek
Ahde vefayi göstermemektır
Hazreti ömerin meclisine bir genç getirırler
Eşsiz melek gibiydin,
Lal ettiniz bizleri
Ateşlere saldınız,
Bu hasta günülleri
Bülbül sesine aşık,
Yanıyor derinden, gönül,
Rüzgarla savrulur küller.
Her seher andım adını,
Kendi içimde, sessizce...
Lafla söylemek kolay,
Hani kurbağa ineğe benzemek ister
bu kada büyük cüse ne
onun gibi bende büyük görünsem
sonra aklı başına gelınce
kendi kendine
ona benzemek istersemde
Anlamadığımız şekilde
Farklı gölgeler perdeledı
gözlerimizi
Sis ve dumanla kapandı önümüz
Yalnızım,yalnızlıktan öte
sinmşim yalnızlığımın issıs köşelerine
Zaman geçti, unutulur sanılır her şey,
Oysa bir an bile silinmez izler.
Ne saniyeler teselli eder,
Ne de yıllar söndürebilir bu yangını.
Hayal kurmak için bile engel varken,
Mahşer gibi bir kalabalık,
Farklı envaiden yüzler
Herkes güler, ben susarım,
Yandım, yıkıldım kendimce
Bir gülüş bile ağır gelir,
Rüzgâr esiyor kalabalığın arasında,
Esintisi vuruyor yüzüme doğru.
Artık gelmem hatırına,
Farklı rüzgârlar sürükler yönüne doğru.
Kimim ki ben?
Hatırallar eskisi gibi değil
Belirli,belirsiz bir duman yükseliyor
Göz gözü görmüyor.
Görüntü artık sisin altında
Görülmüyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!