-Muzaffer Tayyip Uslu'ya ve Rüştü Onur’a-
Şairler öldüklerine inanır mı
Çok düşünüyorlar hayatlarını
Geçer diye söyledikleri geçmişten kalma bir iz mi
Çok mu sevmişler ki
Elleri kürek, tüneller mi kazmışlar ki
Soran yok mu onları
Toprak olan bedenlerinin hiç mi hatırı yok
Acı mı yüklü onların heveslerinde
Sevdiklerine ne demişler:
Hayatım bir perdelik gösteri mi
Sonu ölüm olsa bu gizli perdenin
Yağmur altında gökyüzünü boyamış,
Ellerinde renkli kuşaklardan insanlar
Şairler sonsuz karanlıklara bakarlar
Bir onlar yaşasın,
Yaşamanın sonu bu kadarmış artık
Ölüm geliyor
Gözler, ter eden sıcaklıkta kapanıyor
Toprak var sadece bedende
Onlara sarılan, bir avuç can
Yoksa onlar
Bu hayatta yaşadıklarına sevinirler mi
ya da
Ölmediklerine mi
Şairler hiç ölmez mi
Bir dal kırıldı, parmağından düşen
Tomurcuklar sözleri
Onlar ağaç değil mi
Bir orman gibi temiz ve hür
Rüzgâr mı savurmuş hayalleri
Göçüyor zaman, bu yuvadan
Ölen bir deri et parçasından başka bir şey yok
Artık konan kuş kalmadı
Şairler böyle mi midir
Ki oynanan son oyunu mezar yazsın
Söner büyük alev
Gözlerinden damla damla toprağa geçen
Yağmurun endişeli bakışları arasında
Şairler böyle mi ölür
Öldüklerine inanırlar mı
Kayıt Tarihi : 15.7.2015 20:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!