Atabey Aydı Şiirleri - Şair Atabey Aydı

Gün geceye haber veriyor…
Karanlık çöktü çökecek
Çöllerde bedenim soğuğa direnecek
Kum taneleri karışacak nefesime
Gülün dikeni gibi batacak kalbime
Ağlamak yaş getirir bedenime

Tokadın değerini bilir dost yiğitler,
Atar tarihimiz tokadını, değerini bilmez düşman sefiller.

15.01.2015

Dikilir iman sütunları tek tek; lakin
Bedenim çatlak, ruh kemiğim kırık
Söner gönül penceremdeki ışık
Kalp, aşk-ı sırrını anlatan nefse âşık

İmtihan kapısı ardına kadar açık,

İki lisân dans eder kafamda,
Uyuşturduğu beynimin her ân sancısında
Tüketir zirveye ulaştırdığım muhayyel fikirleri,
Kayıp renkli maskeler takar sözlerimin dilleri.

15.01.2015

Semadan yağan rahmet taneleri kuru dimağlara deva olacak
Ecdadımız tarih sayfalarına şanlı ve gururlu bir hikâye yazacak

Çıkageldi cihana cihat eden Fatihâne bir zahit
Siretten yansıyan hakikate haiz İstanbul, Sultan Mehmet’e ait

-Bursa’ya İthaf-

Tabiatın damarlarından medeniyet döşeli yollar,
Mücevher taştan konuşan duvarlar…
Onarır keder yüklü mekânları, camiada gezinen ruhlar
Anlatıyor gönül köşelerinde oturanlar.

Sıçrayan hücumla gelen uzlet gururu,
Kısrak ordu oldu hedeflerinin mağduru.
Ateşten oklar yakıp kavursa yoksul orduyu
Yılgınlıkları, boz bulanık yağdırır yağmuru

Yenilgi, eğri boyunlara zaferin kara madalyası;

Yaşanılan dünyada yaşanılmıyor yaşanılası dünya
Gök kubbenin altında pervaneleri gösteren var bir hülya

14.01.2015

“Elveda” diyene doğru kanat açan bir kuşa, bir kimse söz etmiş:
-Sana hayran kalıp kurban olanlar, El-Latif sıfatıyla Yaradan’ı bilirler.
Bir bakıp bir de bakakalanlar demiş:
-Sana doğru yönelen avareler, artık hayaller…
Gözlerine perde inen bir mahlûk der:

İnsan, fenomen dünyasında en büyük değer
Sanatın yaratıcısına boyun eğer
Dünyanın işi gücü insana hizmet etmekse eğer
Bu dünya tablosunda insan, yaşamaya değer

Toprakta kabuğu çatlar, görünür göze