Şairce Konuşmalar Şiiri - Ercan Keskin

İçindeki dipsiz kuyudan şiir
Çıkarmak nasıl da zor oluyormuş
Yaşadıysan eğer keramet sihir…
Dökülür candan bir damla varoluş
Söküldükçe taşlar yosun tutmuş

Esin perileri, nurlu ufuklar;
Eser durur kavak yeli misali.
Avcumda kanadı sımsıcak kuşlar,
Elimde titreyen masum yüreği…
Pıt pıt diyerekten atar can havli.

………………………….
Sonsuz ve değişen varlık;
Nesneyle öznenin birlikteliği,
Hür iradesiyle bir ayrıcalık…
Özünü gerçekler, tüm özelliği;
Kendince yaratır öz değerliği…

Özgür ve sorumlu olmak zorunda;
Bunaltı kaynağı herhalde budur.
Eylemden ayrılmaz bilakis zorlar,
Nesnel varlığını insaniyete,
İnsansallığını kişisel olana,
Kişisel olanı öz düşünceye…

‘Ölmeyi öğrenmek felsefe yapmak’
Korkunun sonucu, Jaspers’e göre.
…………………………………….
Tersini söyler bilimsel düşünce
Sen nasıl yaparsan öyle olursun…
Ş a i r c e d u y u m s a r ş a i r o l u r u m,
D i y e d ü ş ü n m e s a k ı n al d a n ı r s ı n…

Önce şair değil, şiir seversin.

Şairce düşünüp şair olamazsın.
Şiir yaza yaza şair olursun;
Koşulara bağlı olabilirsin.
Yani içsel, dışsal zorunluluklar;
Belki aradığını bulamazsın…
……………………………….
Toplumsal varlıksın, bunu unutma!
Ben şairim diye toplumdan kaçma.
Şiirlerin okunsun, beğenilmesin,
Kabullenmesi zor: Kafana takma!
Hayatını sev hep umutla yaşa.