Ey şair! Değer verme sevgisine sen halkın
Tez geçer gürültüsü zafer övgülerinin;
Aptalın yargısına, soğuk kalabalığın
Gülüşüne de boş ver, aldırışsız ol, sakin.
Sen çarsın: Yalnız yaşa. Yürü özgür yolunda
Özgür akıl nereye götürüyorsa seni.
Yetiştir emeğinin sevgili meyvesini,
Ödül beklemeksizin soylu çabalarına.
Ödül sendedir, çünkü en yüce yargıç sensin;
Ürününe en titiz değer biçebilensin,
Ey güç beğenir usta, sen ondan hoşnut musun?
Hoşnutsan, kalabalık varsın küfretsin sana,
Tükürsün ateşinin tutuştuğu mihraba,
Şımarık bir inatla rahleni sarsıp dursun.
Kayıt Tarihi : 28.10.2008 02:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hey şey sendedir, sende; büyük mahkeme sensin;
Eserine, elden çok, kıymet biçebilensin.
Söyle ey titiz şair, sen ondan memnun musun.
Sen iyi bir komunist olabilirsin ama halk iyi bir halk değil..
Sen mütedeyyin bir halk çocuğu olabilrisn ama halk dinden imandan yoksun..
Sen dağ kadar vefalısın ama halk kedi kadar nankör..
Sakın hoşnut olma, arzuların o kadar şedid olsun ki sair şairleri parçalmayı düşün..
Sen deryalarda yüzerken bağır 've evet nihilist bir edayla de ki; insanın gerçekten boğulabileceği bir bardak su vardır..' diye..
Unutma şair, ne kadar muzaffer olursan o kadar yalnız kalırsın..
Sadece kendi çöıkarını düşün, başkası için yaşarsan dünya daha hızlı kiirlenir..
Not: yüzsüz melankolizmden:)
aynen katiliyorum
herseyi bir araya getirip eyvallah alinca
kalabaliga da gider:)
TÜM YORUMLAR (26)