Dün gece son gözyaşlarımla akıttım içimde kalan zehirlerini
İçim yana yana kazıyarak yüreğimden attım içimde kalan son zerrelerini
Susuyorum şimdi sadece susuyorum izliyorum bekliyorum yarlarımı saracak
Canımı yakmayacak birini gardımı maskemi düşürecek gerçeği
Yoruldum yalanlardan uydurduğum mutluluk oyunundan
Sahte kahkahalarımdan yaratığım ben olmayan benden
sahteleşmiş sözlerden hislerden tek gecelik aşklardan yoruldum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta