sunağa damlayan ilk kan gibi hançerden
kalbin kuytusunda hep durur
o ilk sözler ki ayrılık borusundan üflenen.
toprakta değil artık kazdığımız geçmiş
bildik rüzgârın çapasıyla incinen
taşıl derisinde senelerce saklanandı
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
