Her zaman ki gibi
İşte baş başa kaldık
Seninle dertli masa
Anlat
Nedir ki bu hayat
Çileden başka
Sonra bu yağmur sesi
Buğulu neyin sesi içimi titreten
Bir annenin hıçkırıkları sonra
Bir yetimin gözyaşları
Dökülür gerçekler
Dökülür
Doğmayın çocuklar
Oyunu bozuldu dünyanın
Bir umut için gelmeyin
Bu zaman bu yaşam
Güzel değil
Sokaklar ağaçlar parklar
-Emin Ülgener’in aziz hatırasına-
Güzeldi her şey her anımız temiz
Yürekler geçmişin sıralarında
-Âlimin Ölümü-
Dil döktüğü cümleler kâinatı bürüyor,
Çile dolu ömürden sonra Hakka yürüyor,
"Çıkmasın doğru yoldan kimse inşallah" diyor,
Dünya kadar bilgiyi yanında götürüyor.
Ellerimi açtım Ya Rab
Her şey güzel olsun Ya Rab
Rehberimiz Yüce Kitap
Aklımıza dolsun Ya Rab
Sağlığı ver sıhhati ver
Yoksula muhtaca bakar dururum
Karanlığa ışık çakar dururum
Bu yalan dünyada sıkılmadan ben
Şeytana kulağı tıkar dururum
Samanlıkta iğne arar dururum
Nerden düştüm şu dünyaya
Konmasaydı keşke adım
Bitmez derdim saya saya
Onlar güldü ben ağladım
Benim için hayat durdu
Ne bir nefret ne bir kavga haberi
Duymak mı istiyor sanki kulaklar
Huzur istiyordum öteden beri
Ne geldi ne ona koştu ayaklar
Zalim insanlara nankör düzene
-Babacığıma-
Toprak olacak eller miydi o eller
İşe yaramaz nesneyi sanata dönüştüren
Fakiri fukarayı kucaklayan
İyilik eden yardım eden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!