Sahi Onlar Niye Var?

Bazı insanlar var,
Bir otobüs durağında bekleyen boş koltuk misali
Varlıklarıyla yoklukları aynı,
Sessizlikleri çığlıktan beter!
Sahi onlar niye var?

Ellerinde çay, gözlerinde hiçlik,
Sohbetlerinde rüzgârın savurduğu yapraklar…
Bir "merhaba" desen,
Cevap veren yankı bile değil
Sadece camdan yansıyan bir siluet!
Sahi onlar niye var?

Çalar saat gibi kurulmuşlar
Sabah kalk, işe git, akşam uyu…
Ruhları pilli bebekten farksız,
Yürekleri metro istasyonundaki kayıp eşya dolabı
Kimse sahiplenmemiş!
Sahi onlar niye var?

Yolda düşsen el uzatmazlar,
Gözyaşın sel olsa "yağmur yağıyor" sanarlar.
İyilik, bir zayıflık belirtisi onlara göre
Merhamet, tarih öncesi bir dinozor fosili!
Sahi onlar niye var?

Ama ben
Bir "niye?" sorusuyla başlattığım bu isyanda,
Bir "çünkü!" cevabıyla direnen kadınım!
Onlar var diye susmayacağım;
Her "sahi"m bir çekiç,
Her "niye"m bir örs,
Kendi yüreğimi dövdüğüm demirci ocağı!
Var oluşumu onlara ispatlamak için değil,
Kendime hatırlatmak için haykırıyorum
"Ben de varım!"
Sahi onlar niye var?