beş sevindim on üzüldüm
onla yürüdügüm yollara tek başıma yürüdüm
eskiden bembeyazlarla dolu bir ışıktım şimdi ise söndüm
ben bu devirin modernliginde eski kafamla kördüm
birden çok öldüm kimse görmedi
bu agzım dilim kekeledi söyleyemedi;
herşeyin yalan oldugunu geçici dünyada
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta