Denizin koynunda,
Büyüyor bir yuva,
Yuvada bir 'şey' işaret bekliyor,
Cezbetmiyor onu gökyüzü,
Dikmiş gözlerini, çakı gibi serinlik,
Çok ötede,
Bir düş uyuyor,
Nasıl da zarifçe zihnine değiyor,
Geceye inen kahkahaların ve de
Esen rüzgârın hatırına,
Hala gülümsüyor ona.
Hem geri geliyor,
Hem de soruya kulak asıyor,
Üstüne alınmasa,
Sağ çıkar mıydı şu hayattan?
Kayıt Tarihi : 2.3.2025 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!