SAFRANBOLU
Avdan yaylasından güneş doğarken,
Kuşu engin uçar Safranbolu’nun.
Gün ışığı karanlığı boğarken,
Şafağı nur saçar Safranbolu’nun.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Yağmur çisil çisil toprağa iner,
Seherde jaleler yaprağa siner,
Baharın coşkusu kasımda söner,
Kızı safran biçer Safranbolu’nun.
öyle nefis bir dil ve anlatım ki...
safranbolu tablo oldu gözümüzde...
yaşadık o güzelliği dizelerinizde...
selam ve saygılarım tabiat ve safranbolu sevgisi ile dolu şirinize...
kaleminiz hiç susmasın değerli kardeşim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta