Bir şafağın ilk şavkında
Gonca gül harelerini öptü
Gamzeli yanaklarından.
Zaman geçişine fırsat vermeksizin
İlk şafağın ışıklarında parlayan tebessümler
Göz alınamayan muhteşem dudak kıvrımlarından.
Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Devamını Oku
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
beğeniyle okudum..emeğinize sağlık..saygılar ..
Nazım Hikmet'in 'su başında durmuşuz...,' diye başlayan o muhteşem şiirini anımsadım şiirinizi okuyunca ... Bildiğimiz her şeyin suda ki/yaşamdaki suretlerinin kaybolması ile gelinen o son noktada bekliyor şafak yolcusu...Belki de suda kaybolan tek suret kendisidir...
Çok güzeldi sayın Kemal Polat...
kaleminize., yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta