Şafak Batıdan Sökmez Şiiri - Kasım Kobakçı

Tarif edemem ki bunu.
Bu ayrılığı, bu bitkinliği,
Tarif edemem ki...
Dile getiremem ki ızdırabımı, kederimi,
Hasretimi.
Uçurumlarımın bu en dibine,
Savruluşumu, bu çaresizliği.
Bu garip his işte.
Bu keşkeler, bu tutunamama,
Bu bırakış, bu ayak sesi...
Bu gönlümdeki ağırlığın acısını,
Bu özün sıkıştığı engelleri,
Sıralayamam ki...
Yiten geri gelmez ki,
Boşluğu dahi dolmazken,
Kaybolan yıldız parlamaz ki.
Kelimeler dökülürken ağızdan,
Vaatler, antlar, mazeretler...
Geri dönüşü olur mu ışıldayan,
Beyaz şafağımın.
Belirir mi gökyüzünden tekrar?
Bana tekrar yeni vaatler,
Beklentiler verir mi?
Mümkün değil işte..!
Şafak batıdan sökmez ki...