Şafak Alev Almış Şiiri - Kasım Kobakçı

Şafak alev almış;
Yere düşer gölgesi.
Kor filizler,
Güneşin alnında.
Alnındaki ter;
Süzülür damla damla.
Huzursuz denizde,
Okyanusun soğukluğunda,
Karanlığa gider ışık.
*
Kızıllık parlamış;
Yansır kumların üstüne.
Kavrulmuş bitkiler,
Güneşin alnında.
Alnındaki ter;
Süzülür damla damla.
Endişeli lacivertte,
Nehrin serinliğinde,
Kaybolur ışık.
*
Ateş yükselmiş;
Düşer kayaların üzerine.
Pişmiş ekinler,
Güneşin alnında.
Alnındaki ter;
Düşer ışık ışık.
Dalgın sularda,
Gölün serinliğinde,
Eriyip gider ışık.
*
Hararet sarılmış;
Yansır taşların üzerine.
Yanmış çiçekler,
Güneşin alnında.
Alnındaki ter;
Damlarken ışık ışık.
Hırçın dalgalarda,
Denizin altındaki sessizlikte,
Görünmez olur ışık.
*
Işık tutuşmuş;
Yere düşer gölgesi.
Yanan tohumlar,
Güneşin alnında.
Alnındaki teri;
Damlarken ışık ışık.
Tedirgin mavide,
Deniz serinliğinde,
Kayboluyor ışık.