Aşk kelimesinin vücut bulmuş haliydin sen.
Herkes yanlış biliyordu aşk'ı.
Çünkü aşk yoktu,
Sen vardın...
Dur sevgili!
Bilmeden gelip girdiğin bu kalp,
Bir aşkın bittiği yerdir!
Eğil de kulak ver!
Bu sessiz yığın,
İki doktorduk seninle ben
Hastayı ameliyat etmeyi bekleyen.
Aşk'tı masaya yatmış olan,
Çaresizce ameliyatı bekleyen.
Neşter benim elimdeydi
Bir boşlukta kaldı ruhum,
Bedenimse mezarda.
Kulaklarımda bir şarkı
İblisin dudaklarından.
Bir yarım şeytan,
Toprağın suya muhtaç olduğu gibi değil;
Ben,
Balığın suya olduğu gibi muhtacım sana.
O yüzdendir ölüşlerim,
Sen olmadığında.
Notalarıydın sen,
Benim hayat müziğimin.
Dokunduğunda tenime
Başlıyordu hayatımın senfonisi.
Yalnızlık denen sokak dilencisi bile
Susar bazen hayat.
Yumar gözlerini de
Bilmemiş sayar kendini.
Ne kötü şeydir zaman.
Öncesi erken, sonrası geç
Estiğinde bahar yeli pare pare,
Vurduğunda soğuk yağmurlar tane tane,
Anılar işlediğinde ürkek tenine,
Beni hatırla ve gül haline.
Olası bir dünyanın,
Olasılıksız hayat karelerinde boğuşmaktayız.
İçimize işlenen o tarifsiz, katık korkular ile
Kendi bedenlerimize ket vurmaktayız.
Ve sonra kendimizi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!