Yıllar soluklanıyor hazin kentte
Ben ise biçare dolanıyorum
Ölümden kurdeleler yapıyorum zifiri karanlıkta
Her gün şafağa beş kala soluklanıyorum
Koftiden esmiyor ruhuma bu karayel
Yaş aldıkça derinleşiyor yaralar
Dünyama geleceksen deva bulup da gel
Her gün şafağa beş kala sıklaşıyor karalar
Görünce anlamazsın şifaya muhtaç olduğumu
Yüzümde ki tebessüm duvarını yıkman gerek
Sen narinsin yıkamazsın gülümseyen duvarları
Her gün şafağa beş kala gelmen gerek
Beni şafağa ulaşmadan götürmen gerek..
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 01:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!