Sanırım her şey geldiğinde değil, gittiğinde başlamıştı..
Çünkü ben senden sonra anlamıştım acının ne demek,
hayatın ne kadar gereksiz, saçma sapan bir şey olduğunu.
Öyle ki kuş kadar beynimin sapanla vurulmuş olduğunu hissettim,
Sen 'bitti' deyince..
Sanki sapanın ucuna taş yerine kalbini koyup fırlattın,
dağıldı kafam, içindeki hayaller gözyaşlarımın içine düştü..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta