'desdemona'ya'
Bembeyaz bir nur,
çiçeksiz bir masada oturmuş, duruyordu.
Masanın çiçeği olabilmekti gönlümün istediği
Gönül de oturuverdi masaya,
o zaman anladı ki,
çiçek olmak değildi asıl erdemi
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta