Sabri Özcan Şiirleri - Şair Sabri Özcan

-iki Muhsin’e-

Ayasofya’nın alemini gözlüyor
İnip çıkıp aleme bakıyor Muhsin
Alemin içinde mavi gökyüzü
Ortasında bir beyaz güvercin

Suyun üstünde balık var
Balığın sırtında öküz
Öküzün ensesine oturmuş
Yıldızları seyrederdim
Sabahları bahçeye inerdim
İki boynuz arasında

Ölesiye olmalı aşk
Ölesiye yaşamalı insan
Ölmeyi bilmeli
Anbean
Dirilmeli yeniden
Sevebilmeli mesela

Muskalar yazdırdım seni unutmak için..
Aşk derdime benim deva kar eylemedi...

Derdimi anlattım cümle mahluka,
Hiçbiri anlayıp ah-ü zar eylemedi.

Kim aşka düşerse
Bil ki düşmüştür
Bilinmez kuyulara
Yeraltlarına mağaralara
Atılan taş olmuştur
Geri dönmez aşık

Aşk beni vurdu senin gözünden
Görmez oldum başka bir şey senin yüzünden...

Gül nerede menekşe sümbül nerede
Solmaz selviler yıkılmaz çınarlar nerede
Nerede bitmez sevgiler divane aşklar
Ayrılığın ellerinde kaybolan bülbül nerede

Aşk bahçesi kargalara kalmış yadigar

Dudaklarında gizli aşk ve kıyamet
Görece bir zaman aralığında yanan
Sözlerin közlü ve alazlı yangınında
Dünya alaflı bir kurgan
Benim gözlerine kurban
Gözlerin derin orman

Her yerde bir flaş gelişme
Işığı kendinden sönük
Nereye baksam bir tepişme
Aynı kısır döngüde kesişme
Hiçbirşeyi değiştirmeyen değişme
Bir poker masası senaryosu

Gözlerinize bir bakıp gidecektim..
Kapınızı zamansız çalma sebebim...