Sabri Özcan Şiirleri - Şair Sabri Özcan

Gül bağına hazan vurmuş neyleyim
Gönül sana hangi derdi eyleyim
Aşk adına kaç yeminim var benim
Tövbe olsun binbir aşka düşeyim

Sus söyleme bülbül senden usandım

Bir uçak belirse gökyüzünde
Yolcular içinde misin
Bir köşeye gelsem aniden
Seni görecek miyim
Sırtını dönünce
Beklediğim her yerde

İkindi çayından önce
Bir jet göğü çiziyor
Mavi üzerine beyaz çizgilerle
Rüzgar dut ağaçlarını ırgalıyor
Gök armağanı çocukların gözünde
Birbir düşüyor dutlar yere

Yirmidokuz harfti bütün şirler
Her şiirden sonra sustu şairler
Aşkı anlatmaya aciz kaldı dil
Ağzında çakıl var sustu ebabil

Uzun çok uzun geceler
Seni düşündüm
Büyüdükçe büyüdü karanlık
Gözlerine sığdı
Yarıgecelerde
Bülbülleri dinledim

Gülleri yakıyor arkaik ateşgedeler
Gergedan boynuzuna tapınan sergerdeler
Münafık bir inkarın firavunları
Sahte tanrılarına sunular adıyorlar
Yakılmış bebeklerden
Yıkılmış şehirlerden

Bir gül salınır bahçede
Estikçe rüzgar
Sana benzer goncalar
Gezinirken bir hayal
Bahçıvan rüyasında
Dünya bir gül topuydu

Dedim bülbül ne çok düşmanın var
Dedi hazan vurmasın yeter
Dedim bülbül hazan neyine gerek
Dedi gerekmez gül yaprağına hazan

Dedim bülbül ne güzel dostların var

Kuşlar uçuverdi
Kanatlarında rüzgar
Fısıldıyordu

Bahar gülüverdi
Kiraz çiçekleriyle

Birds were flying
Wind wings
whispering

Spring was smiling
By cherry blossoms