12 Mayıs 1998 Harran/şanlıurfa
Sanki o elmayı Adem değilde ben yemişim.
kovulmuşum, yersiz ve yurtsuzken senin küçük dünyana rastladım, dünyanı yurt edindim.
Oysa suçsuzdum arkadan yırtılan bir gömleğim olmadığı için ispatlayamıyorum suçsuzluğumu.
İsa değildim Çarmıh çarmıh gediler beni çarmıha.
Çiviler akıtmadı kanımı belki fakat yüreğim kanadı her gidişinle.
Eyüp değilim sabrı bilmem dayanamam sensizliğe.
Sensiz kaldıkça sanki ebrehe’nin fiilerini taşlamaya gelen ebabiller vurur beni.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta