Yalan mıydı sevgimiz, aşkımız yalan mıydı?
Şu gönül seni sevip, sana nasıl inandı.
O güzel sözlerine, hep gülen gözlerine,
Neden aldandı gönül, sana nasıl inandı.
Çıkma artık karşıma, kalbimde yer yok sana,
Ceketini ilikledi,Kapıyı vurdu
İçeri girdi.
Ve
Yerlere kadar eğildi.
İşaretle oturdu.
Sıralarken isteklerini,
Kimseler girmesin diye,
Yüksek surlarla örüp,
Derin hendeklerle çevireceğim,
Gözlerinden gözlerime uzanan
Mutluluk yolunu...
Çok güzelsin,
Çok cicisin.
Eller de hep böyle deyip,
Överler seni.
Ama;
Sevgiden yoksun yüreklerde,
Çiğ süt emmiş derler şu insanoğlu,
Kadir kıymet bilen adam olan az.
Yıllar bir bir geçip çok şey görünce,
O vakit anlarsın bak biraz biraz.
Kimi yüze güler canım cicim der,
Yaprakların yeşili çiçeklerin tüm rengi,
O güzel gözlerinde hepsi de kahverengi.
Kahvenin en güzeli gözlerinin o rengi,
Masmavi okyanuslar içinde kahverengi.
Hiç konuşmaz konuşur mutluluklar uçuşur,
Benden uzakta iken
Gözlerinin rengini sil,
Pırıltılarını söndür.
Sakın,
Konuşmasınlar başkalarıyla.
Hiç görmedim böyle endam, böyle süzüş,
Ner’den aldın güzelliği,söyler misin küçük hanım?
Rastlamadım bir eşine, bu ne ahenkli bir gülüş,
Ner’den aldın güzelliği,söyler misin küçük hanım?
Yüzünde mehtaplar doğar, yüreğinde bin bir hey’can,
Bir aşk şarkısıydı o gözlerinden okunan,
Hüzün nağmeleriydi damla damla damlayan.
Sisli ufuklar gibi Güneşe hasret duyan,
Hüzün nağmeleriydi damla damla damlayan.
Kimler mutlu olmuş ki severken can evinden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!