Hiçbir şey söyleme,
Gözlerime bak yeter,
Ben anlarım.
Çünkü,
Gözlerdir gerçeği söyleyen.
Gerisi,
Yaşam bir çizgidedir,
Önü umut,
Gerisi geçmiş.
Ne olurdu sanki;
Tüm mutsuzluklar geçmişte kalsa,
Umutlar gerçek olsa...
Saçlarda ak,
Yüzde çizgiler.
Ancak,
Duygular hep aynı.
Gerçekler henüz göründü,
Ama ufukta gün batımı...
Tüm güller yeniden açtı bülbüller ötmeye durdu,
Sen gelince neşelendi viran olan gönül bahçem.
Çiçek çiçek hep renklendi varlığında hayat buldu,
Sen gelince neşelendi viran olan gönül bahçem.
Ruhumda meltem estirdi güzel gözlerin bakışı,
Tutamam ki yüce Tanrım elini,
Sana ulaşmayı ne çok isterim.
Kalbim aşkın ile feryat ederken,
Sana sarılmayı ne çok isterim!
İçimde bir boşluk olduğu zaman,
Bakışın çok güzel,
Gülüşün ayrı güzel,
Sende hiç kusur yok,
Her şeyin güzel...
Tanrı sana özenmiş
Güzelden güzel.
Bir ressam olup seni çizip görmek istedim,
Kalemler telaşlandı fırçalar heyecanlandı,
Senin güzelliğinle iç içe olmak için,
Tuvalimde mutlu bir sevinç ışığı yandı.
Seni canlandıracak tüm renkleri aradım,
Çiçekleri çok severim,
Saksıda bahçede kırda.
Çekerler beni kendilerine,
Renk renk,koku koku.
Ama,
Bir de gönül çiçeğim var ki,
Soldurdular güllerimi dostlukların bahçesinde,
Ne türkü var ne de şarkı,hasretim bülbül sesine,
Hasretim bir dost sesine,hasretim canlar sesine.
Çiçek açmaz oldu bağlar,meyve vermiyor ağaçlar,
Gönlüm gizli gizli ağlar,hasretim irfan sesine,
Güzel seni gördüm hoşlandım senden,
Bahar mevsimine döndüm yeniden.
Ruhum seni can evinden severken,
Kalbimin sesini duymaz gibisin.
Çok ince düşünmüş seni Yaradan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!