Gece, ince ince çözülüyor perdelerden,
gökyüzü solgun bir mürekkep rengine bürünmüş.
Sokak lambaları hâlâ yanıyor,
ama ışıkları yorgun, tıpkı benim gibi.
Birazdan kuşlar uyanacak,
ve dünya yeni bir güne hazırlanacak;
ben hâlâ dünün eşiğinde,
kapını çalmadan duran bir yabancı gibiyim.
Uykum yok,
rüyalarım darmadağın;
birinde elini tutuyordum,
birinde adını unutmamak için
dudaklarımı kanatıyordum.
Sabaha karşı bekleyiş
başka türlü ağırdır;
çünkü bilirsin,
gün doğsa da gelmeyecektir beklenen.
Ama yine de,
güneşin ilk ışığını
senin yüzün sanarak karşılar kalbim.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 16.8.2025 15:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!