Şair ve Yazar Osman TÜRKMEN 23.10.1972 doğumludur. Kırşehir ili Merkez ilçe Özbağ Kasabasına bağlı, bir Anadolu Türkmen çocuğudur. Çocukluğundan bu yana şiirle iç içe olan şair; hayata dair düz yazılar, araştırmalar, denemeler, öyküler, romanlar, vecizeler ve şiir yazmaktadır.
1989 yılından bu yana Türk Dili ve Türkçe üzerine etimolojik, leksikolojik, morfolojik, fonolojik araştırmalar yapmaktadır.
Ejder Akışık, Zafer Kiraz, Aytaç Kardüz gibi duayenlerden, spikerlik ve sunuculuk eğitimi de alan şair; kısa bir dönem radyo programcılığı ...
hasretim vurur, önce gecelere,
geceler dönüşür, işkencelere,
yazdın beni sen, sensiz hecelere,
sabahında senin, seni özledim.
gidişinle bitti, tüm sözlerim,
Anladım ki beklemek...
Anladım ki zaman...
En umutlu sevdaları bile
öldürüyormuş inan!
ve şunu anladım ki sevdiğim;
Aslında en büyük sandığımız aşklar bile,
Yazları çok soğuk, kışları sıcak,
Gündüzleri ay, geceleri güneş,
Anlayamadığım bu nasıl bir aşk,
Bir göklerde bir de toprak altında.
Mevsimler şaşırmış, yıllar uzamış,
Ne sen anlayabilirsin bazı gerçekleri,
Ne gerçekler anlayabilir seni asla.
Dalından koparılmış olsa bile gönül çiçeleri,
Sen o çiçekleri, hiç koparılmamış gibi sakla.
Bir Mart gecesinde, kayınca yıldız,
İçim yine sensiz ve yine yalnız,
Mart Kedisi kadar, yorgun ve arsız,
Hep seni bekledim, gelmeyenimdin.
Yıldız kadar afet, yıldızdan uzak,
Doğmamış umutların,
Yaşanmamış yıllarına.
Ölmeyen hayallerin,
Sönmeyen yarınlarına doğru
sür kayıkçı...
Sen sür de, umut sürülsün,
Hüzünler geceleri,
Coşkular gündüzleri,
Göz yaşları duyguları anlatır da,
Sevgiyi anlatacak,
hiçbir şey yoktur aslında!
Şu sana yazdığım,
Yaşamaya dair tüm yaşananlar,
Şiirin içine damlayan,
gizli bir göz yaşıdır.
ve ağlamaklıdır her daim sesim.
Eğer vurmuyorsa dışına,
saklayacak bir yerim olduğunu gösterir.
Anlaşılması en güç sevgiler yürekten olanıydı.
İki kelimelik bir şiirin sessizliğinde bulurduk onu bazen...
Kocaman bir yalnızlığın eşliğinde kimi zaman...
Hep beklerdik kaçırdığımız trenin ardından gelecek olan treni.
Hiç tahmin edemeyeceğimiz kadar gerçekti,
belki de giden bu son tren.
Bana gülmeyi sen öğrettin,
Unutmuş olmalıyım.
Sensiz gülmenin bir anlamı olmadığını.
Beni sen mutlu ettin,
Unutmuş olmalısın,
Bende bir sen kaldığını.
Bak gidiyorum bağırsan da
Ben de seni terk ediyorum sevsen de
Hep yanında kalırım mı sandın
Hep seni severim mi sandın
Bir de bir de ben vuracağım felek gibi
Arayacaksın arayacaksın o günleri, ben gibi
Yalvaracaksın Allah’a canımı al diye
Ben de sana haykıracağım ...