Saatler altıyı vuruyor Şiiri - İlyas Kaplan

ne vakit
sabah olacak
hangi vakit olacak gece

ne senden daha parlak
bir ay gördüm
ne senden daha erken uyanan
bir sabah
her gün bir yerlere göçmek
bulanmadan
donmadan akmak
sana

aşk pervanesiyim
küçücük bir zerre
ciğer parçası iste
ağzımı açacaksam
senden bir şeyler anlatmak içindir
keyfim yerindeyse
sebebisin

el alemden bana ne
işte benim gözlerinin önünde
ne malım var
ne mülküm
ne de saltanatım
başımı sokacak sıvasız bir evim
dünyalara değişmeyeceğim
bir sevgim var
o da sana ait

yalnız olmanın mutsuzluğunu yaşıyorum
korkarım kalabalıktan
ıssız sokaklarda dolaşıyor
kendi kendine söyleniyorum bazen
puslu bir akşam üstü
deniz karşısında
tüm karmaşık işlerden gayri
tek tek iniyorum
mütenahi basamaklardan
senle beraber

bir sokaktan geçerken
bir köfteci dükkanının önünde
sıcak bir eylül ikindisinde
enfes kokular uçuşuyor havada
kalbura dönüyor tüm tat algılarım
oturuyorum bir köşeye
seninle

içerde
çok şeyden konuşuluyor ama
hiçbir şeyden konuşulmuyor aslında
mevzu derin
bahsedilen
duvarlar kırmızı
çiçekler kırmızı
ve çirkinliği eşyaların
dışarda
insan seli
bakıyorlar öylece
öylece sana

saat altıyı vuruyor
güneşin son ışıklarına kadar
görevine sadık bir şekilde garsonlar
saat be saat
çalışıyorlar
çift vardiya
ikimize

tenime sığınan tatlı bir ürperti
emiyor ayak izimi
bugün
yüzüme renk vermiyor gölgeler
sanki güneşi alıp kaçmış
dolunayı gözlerinde boğmuşsun
sen

böyle bir gece işte
tavanda dört kol örümcek ağı
toz zerrelerine saklanmış
bütün zamanlar
yitip giderken
yada
söylenecek sözler sıra beklerken
pencere camlarında
gün batımı
ve sen

bütün ışıklar birden sönünce
nasıl da soğur saatler
geç vakitler el-ayak çekilmesi değil
içimdeki gerçeğin sokağa dökülmesidir
akla gelmeyen aşk şarkıları için
çığlık bile değil
taş gibi sessizliktir
gece
ve sen

hasılı kelam
tüm sözler sana ait
aşk sana ait
öyle bir şarkıdır işte
bu aşk…
ikimize de yeter

redfer