Satırlarımın örselenmiş ve tarumar olmuş kimliğinden yazıyorum.
Yaşamanın sonsuzluk gibi satırlara sızışından,
Gözlerinin gölgesinden sıçrayan ışık,
Gecenin kahreden bir inleyişinden,
Bu karanlık odanın içine bıraktığın hüzün ile yazıyorum.
Selamsız gidişin ile mi başlayacaktı sonsuzluğu özleyen yarım?
Bir kırık kalem adını böyle zor mu anacaktı?
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta