Mahvolmuştum
Bir kayadan daha hissizdim
Hem bir yavru kedi kadar korkak
Güvenimi aldı ıhlamur ağacı
Çıra gibi tutuşturdu nefretiyle
Aşinayım
Bu hain kavuşmalara
Dillerde bitişine tüylerin
Çöllerde düş gören seyyahlara
Aşinayım
Ben bu tren raylarıymışım gibi
Üzerimden anılar geçince
Kırılmaya yüz tutuyorum
Üzerime güneş düşse de
Üşüyüp buz tutuyorum
Ben canımı sokakta buldum
Bir gece yarısı
İsli mangalların üzerinde
Manasız, boş koridorların ortasında
Ben canımı sokakta buldum
Batmak için doğuyor güneş
Bizler
Ölmek için yaşıyoruz
Rahmin karanlık dehlizinden çıkıp
Toprak dolu kör bir kuyuya giriyoruz
Gönlümün ilkbaharında
Soldurdu gülzârımı
Nergis ağaçlarında, ud tepelerinde
Çektim gurbeti ağır küreklerle
Beni bu dert etti avâre
Ölüler şiir yazamaz derdim kendime
Hayattasın, yaşıyorsun sen!
Bak, erguvan kokuları sarmış dört yanımızı
Yeni bir çekirdek filizlenmiş toprakta
İsyanla çıkarmış topraktan yeşil başını
Bir gün ölürsem bilinsin ki bu
Bilmezdim dalgaların mavi olduğunu
Değmedi saçlarım hiç şeytan tüyüne
Kırılmazdı vaktin sancıları üzerime
Topraktan sökülerek büyürdü hayal ağacı
Islıkla çağırdım küller cumhuriyetini
Dağ gibi kavurdu bir yara içimi
Hasretinin açtığı
Dağlar boyu merhem olsa ne fayda
Derinden sızlar
Yürek uçurtmam hangi gökyüzünde
Dünya kadar yaşıyorum hayatı
Dünya kadar yaşıyorum
Dünya kadar ölüyorum
Ben galiba hiç esmemiş bir rüzgar bekliyorum
Sevincim dünya kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!