...Şa ve Man... Şiiri - Naime Erlaçin

şiirin çıplaklığını giyinmek
çarpılmak
bölünmek tene dokunuşunda
sıfırları atmak sonra
sadeleşmek hesaplaşma anında

kâinatın güçleri
ve yazının paganları adına
yemin olsun ki
bitmez bu kavga
gök tengri yaşadıkça

teraziye vurmak ölümsüzlüğü
kam ananın korunağında
güneşe yaslanmak
suyu kutsamak
ateşe varmak ata ocağında

kadim bir hikâye bu

düşmüşse elden davul tokmak
dönüşmüşse kopuza saza
ne gam!
varsın çöl olsun dünya
gönül kurar obasını
doğar yeniden can otacısında

'gelir de geçer insanoğlu,
‘tükenmez...’ dedi bilge

aşkmış şiirin kudret od’u
ister Hakasya’da bir dağ başında
ister Anadolu’da Mevlâna’da

yemin olsun ki 'şa' ve 'man' adına**
bitmez bu serüven
aşk bu kürede durdukça

(30 Haziran 2004)

(*) Gök Tengri: Atalarımızdan yadigâr; günümüzde çok az sayıda kalan Hakasya Türkleri arasında hayatiyetini sürdüren; özünde doğa ve aşkla bütünleşmeyi saklayan; 'Şamanizm' olarak da bilinen bir tür inançlar manzumesi…
(**) Şa(sha) : Kadınlık; Man: Erkeklik.
Şaman (=kam) : “Şa” ve “man” bir arada iken, ruh ve beden arasında iletişim kuran kişiyi tarif etmenin ötesinde, aşkın birlikteliğini simgeler.