Merhaba,
ve belki de hoşça kal.
Bu mektubu eline almışsan, demek ki ilkini rüzgâr sana ulaştırmış. Ne tuhaf… İnsan bir gün bir not bırakır da gerçekten birinin okuyacağını hayal eder mi? Ben etmemiştim. Ya da etmişimdir, ama itiraf etmek istememişimdir. Kendi kendine konuşan birinin, duyulmak gibi bir derdi olur mu? Olurmuş demek.
Şimdi burada, yeniden aynı sayfaların içindeyim. O ilk mektuptan sonra kalemi bıraktım sanmıştım. Ama bazı kelimeler var… Onlar, içinden çıkmadıkça susmuyor insan. Suskunluk sadece konuşmamak değilmiş; bazen yazmadığında da içinden susmazmış kelimeler.
O yüzden buradayım.
Sen Deniz Feneri
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Devamını Oku
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta