Fırtına Şiiri - Mustafa Kılıç

Ne müthiş bir fırtına, ağacı kökten sallar.
Uçar koca çatılar, enkazla dolar yollar.
Savrulur yerden yere, sarı yeşil yapraklar.
Bir sis bulutu gibi, uçan toz ve topraklar.

Rüzgâr uğultusuyla, inliyor karşı dağlar.
Kuru dallar, çalılar, ıslık çalarak ağlar.,
Bak! Tarlada ekinler, bir eğilir, bir kalkar,
Dalda meyve kalmamış, târumâr olmuş bağlar.

Kara kara bulutlar, gök yüzünde süzülür.
Bir bakarsın birleşir, bir bakarsın çözülür.
Bazen güneş göz kırpar, bulutlar arasından.
Bazen koyu bir gölge, gecenin karasından.

Birbirini kovalar, denizde dev dalgalar.
Savrulur sağa sola, havadaki martılar.
Yalpalayıp duruyor. kayık, sandal ve yatlar.
Ölümle pençeleşir, İçindeki hayatlar.