Rüyanın İçinde Kaybolmuşuz

Kabul görmemiş gerçeğin sancısıyla alev alev yanıyor nehirler
Yorgunuz
Daralıyor içimiz
Bozmuşuz tüm ezberleri
Aşka sürgünlüğün kapısında Durmuşuz
Aaaah ulan bir de kalplerin en ücra yerinde hüzüne yüz sürmüşüz
Ahhh ah ölümün var olduğunu düşünüp de yaşama mahcup olmuşuz
Ne hislerimize
Ne düşlerimize
Ne de düşüncelerimize
Suskunluğun düğümünü çözdürememişiz
Daha çok söyleyeceklerimiz var derken

Sen
Ben
Biz
Ya hu hepimiz
Aynı rüyanın içinde kaybolmuşuz
Hasretin önünde
Yahut diğer ucunda
Savurup karanlığı
Nedenli nedensiz sessizliğe
Kurban gitmişiz
Ulan öfke gölgesinde
Faili meçhule kurban gitmişiz
Sahipsiz
Sevgisiz
Eski bir avluda kalmış umutsuz
Sanki yok gibi
Sanki eksik gibi
Sanki dile gelmeyen söz gibi
Öylesine deniz mavisine hasret
Öylesine bahar kokusuna hasret
Öylesine filizlenen bahara hasret
Öylesine ince bir rüzgarla savrulan

Ahhhh ah şiirlerin kalbine taht kurmuş şair
Ah yılların yorgunluğunu omuzunda taşıyan ozan
Söyler misiniz
Kaç yerinden ağrır şiirler
Kaç hasrete bölünür türküler
Gün ışığında seviyorken
Akşam karanlığında seviliyorken gülüşlerin hayalini kuruyorken insanlar
Uzun yollar
Derin çukurlar
Başa çıkılmayan bir boşluğun kederi
Kaç hüzün doğurur
Kaç neşe öldürür
Yaşama sevinciyle baktığı pencere kenarında
Hani terk edilmişliğin koynunda uyurken
Hani çocukluk günlerine hasret duyarken

Ve şimdi
Ve sonra
Ve daha sonra
Ve kendi içine çekilirken
Ve firari rüzgarlarla savrulurken
Ve yanıldım derken
Ve geri dönmeyeceğini
Bildiklerinin ardından su dökerken
Ve sonsuz bir esarete kurban giderken
Hangi fedakarlıktan söz edebilirdik
Güzel günleri cehenneme çeviren
Umudu bitiren darağacı kurulurken
Yüzümüze iki kere çarpan rüzgâr gibi
Mayıslara merhaba demek
Hayallerimizi çalanlara
Hoş geldin safa getirdin demek değil de nedir ki
Acıları yarına ertelemek gibi
Bağımsızlığımızın kalemi kırılır gibi
Zindana düşmüş
Pranga vurulmuş.