Kalp kırmak büyük bir vebal
Bunu en çok kalbi kırılmış olanlar anlar
Kırılan kalp
Yıkılmış, virane bir saray misali
İçinde eser hüzünlü rüzgâr
İçi boş bir ney gibi
KAZANMAK KAYBETMEK
İnsan bu, bazen kazanır, bazen kaybeder.
Bazen sevinir bazen üzülür.
Kaybettim deme,
Bazen kaybetmek de kazanmaktır.
KIRAMADIM
Kırdılar, yok ettiler
Kırdılar önce en güzel umutlarımı
Lakin hunharca kırdılar
Mahzun ve sessiz yüreğimi
Sevgi dediğin gönülden olmalı,
Eğer sevgi de vefa olmazsa,
Böyle Sevgi, sevgi sayılmaz,
Sevgiler menfaat için olunca.
Belki bazı insanlar bunu his etmez,
Yine gözlerden yaş eksik olmuyor,
Yine masumlar perişan, umutlar hüsran.
İnsanlık karanlıklar içinde,
Mevsimler son bahara doğru yol alırken.
Vefa ile bağlı gönüller vefasızlık içinde,
MİRAÇ GECESİ
Bu gece çıktı miraca peygamber
Yaratanla konuştu, o yüce rehber
Gelince, namazı hediye getirdi beraber
Bu gece, gecelerin yücesi bu gece miraç gecesi
MUTLULUK GÖZYAŞI
Hep üzüntüden olur ya
Hep kahırdan, acıdan gözyaşı
Dökeriz
Yeter artık bundan sonra
Bu gün güzel geçecek
Artık ıstıraplar, acılar bitecek
Artık mutluluk hiç bitmeyecek
Diye umut ederken
Mutluluk sırra kadem bastı
MUTSUZ İNSAN
Hüzünler uzaklaştı mı diye sor kendine
Evet diyecek belki içinden bir ses
Nefes alıp verdikçe hayat güzel
Sevinçler çoğaldıkça insan yaşar
MUTSUZLUĞA PAYDOS
Mutsuzluk bütün dertlerin başı,
Umutla yaşamak gerek,
Dertler, acılar, ıstıraplara son,
Bundan sonra hep umutla ve sevgiyle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!