Ruhun Simyası Şiiri - Sinan Bayram

Külle başladı her şey,
Sessiz bir yanışla…
Zamanın imbiklerinde damıtıldı kalbim,
Ve senin bakışınla altına döndü gölgem.

Aşk, bir deney tüpüdür aslında —
Ruhun eridiği, benliğin çözüldüğü yer.
Her dokunuş, bir dönüşümdür,
Her suskunluk, yeni bir element.

Ey sevgili,
Sen bendeki cıvayı sabitleyen fısıltısın;
Dağılan benliklerimi bir araya getiren
Felsefe taşı — bütünde altın oranım.

Ne ateşim eksik, ne suyum fazla,
Ama sen olmadıkça hiçbir karışım tutmaz.
Ruh, saf altına kavuşmak ister,
Karanlığını eriterek, benliğini yakarak.

Bilirim:
Gerçek aşk, maddeyi değil özü dönüştürür;
Ve hakiki simyacı,
Kendini kül edip saf sevgiye varandır.

O yüzden seni değil,
Sende yanarken doğan ışığı severim —
Çünkü her “sen”,
Bir “ben”in çözülüşüdür Tanrı potasında.

Sinan Bayram