ikindi vakti döndü yüzünü gölgelere
ruhumun kaza vakti geliyor yine
el sallayamadım gidişinin ardından
dönüşüne kurbanlık umutlar besleyemedim
en yalın halindeydi kırılganlık
bir nefes gibi asılı kaldı umutsuzluğuma
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
