bir insan gördüm rüyamda
son peteklerimde bal çıkartan
koza sessizliğinde medeniyetin halaskârı
granitleri delen yağmur peykleriyle
kaldıramadığım mezar taşımda
üzerime bir avuç gözyaşı serpen
toprağımın söndürülmüş yalazıyla
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta